Alle begin is moeilijk...
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
05 Februari 2013 | Italië, Padua
Gisteren om 9:00u moest het toch echt gaan gebeuren: afscheid nemen. En echt waar, ik vond het verschrikkelijk en vooral ook doodeng dat ik helemaal alleen door die deur moest naar de douane. Gelukkig ging alles goed (geen gepiep, gefouilleer of wat dan ook). Ik heb daar nog een klein half uurtje moeten wachten voordat ik naar de gate mocht. Ik was vooral bang dat ze mijn handbagage gingen wegen (hij was ongeveer 3 kilo te zwaar…), maar gelukkig deden alleen de afmetingen er toe en kon ik zo doorlopen. Eenmaal in het vliegtuig zat er een Indiaase familie achter mij met een klein jongetje. Ik snapte niet zo goed wat er nu aan de hand was (misschien was hij bang voor het vliegen of kreeg hij zijn zin niet), maar hij huilde echt heel ritmisch. Eerst 20 seconden huilen, dan 20 seconden stil… dacht je eindelijk dat hij klaar was, begon hij weer opnieuw! Beetje vreemd. Maar goed, toen we eenmaal in de lucht waren had hij het spelletje ontdekt dat hij wel naar degene voor hem (ik dus) kon zwaaien en in de zij kon kietelen. Ik vond het wel grappig en speelde het spelletje mee, maar zoals te verwachten viel, was hij snel weer afgeleid en zette hij het weer op een brullen . Toen we in Venetië aankwamen stond de zon hoog aan de hemel en was de lucht strakblauw. Kijk, dat was tenminste wat anders dan de Nederlandse regen waar ik mee vertrokken was. Het ophalen van de koffers was heel simpel en binnen no time had ik ook een kaartje voor de bus naar Mestre gekocht. Nou, had ik gehoopt dat de buschauffeur wel even zou helpen met mijn koffer… helaas had hij het te druk met het opzetten van zijn pilotenbril en het checken van zijn haar in de zijspiegel van de bus. Grrr… Italianen! Ik heb nog even moeten wachten, maar daarna vertrok de bus toch (nadat hij zeker wist dat zijn haar goed zat, denk ik…) naar het station in Mestre. In Mestre ligt een redelijk groot station en bij de balie heb ik daar dan ook een kaartje gekocht naar Padua. Ik had mijn Italiaanse zinnen mooi voorbereid, maar op het moment suprème schiet ik dan toch liever over in het Engels. Gelukkig spraken ze allemaal goed Engels, dat viel al weer mee! Met de trein naar Bologna (en ruim 30 kilo aan bagage, wat schijnbaar heel grappig gevonden werd door iedereen, omdat ze zo’n klein meisje met zoveel spullen zagen sjouwen) kwam ik eindelijk aan in Padua. Ik had honger, ik moest naar de wc en ik wist totaal niet waar ik naartoe moest omdat mijn telefoon niet werkte (geen internet, geen sms.. fijn die buitenlandse simkaarten!) dus ik was een beetje wanhopig. Maarja, daar blijven staan was ook geen optie en gelukkig ben ik niet bang om dingen te vragen dus via via kwam ik er achter welke bus ik moest hebben en waar ik uit moest stappen. Koffers weer mee, op naar de ESU! Schijnbaar was ik veel te vroeg uitgestapt, want ik moest nog best een eindje lopen. Gelukkig had ik, neuroot als ik ben, een kaartje uitgeprint van de omgeving, dus kon ik toch nog een beetje de weg vinden. Zelfs zonder google maps! Uiteindelijk kwam ik aan bij de ESU waar ik mijn kamer bij geregeld had. De receptie was dicht, is te verwachten om half 3 vanwege de siësta, dus ik ben maar ergens naar binnen gelopen en gelukkig kon de portier mij verder helpen. Ik in het Engels, zij in het Italiaans hebben we de formulieren ingevuld en toen kreeg ik de sleutel en wees een mevrouw mijn kamer. Toen ik in mijn kamer stond was ik aan de ene kant super blij dat ik heel aangekomen was, maar aan de andere kant overviel me wel een soort gevoel van eenzaamheid. Je bent compleet uitgeput, er moest nog zoveel gebeuren en je heb niemand om mee te praten. Niet leuk, echt niet leuk. Gelukkig lukte het me uiteindelijk om wi-fi aan te sluiten waardoor ik nog even met Roy heb kunnen skypen. ’s Avonds ben ik, ook door te vragen, uiteindelijk bij een supermarkt gekomen om boodschappen te doen en heb ik een pizza gehaald (die helaas koud was toen ik thuis aankwam met al m’n spullen). Toen nog even geskyped met papa en Bernice en geprobeerd om mijn sim-kaart te fixen. Ik hoop dat het goed komt… Ik kan namelijk wel mensen bellen, maar mijn nummer wordt niet herkend en ik kan geen smsjes sturen of ontvangen. Daarna nog heel even aan mama mijn kamer laten zien via skype en toen ben ik maar lekker gaan slapen.
Om heel eerlijk te zijn, het valt tegen. Ik heb nooit last gehad van heimwee, dus ik had ook niet verwacht dat het hier ineens wel zou gebeuren. Wel dus. Zo meteen heb ik een afspraak met mijn stagebegeleider Jeff, dus ik hoop dat hij me wat op weg kan helpen. Ik weet dat ik realistisch moet zijn en niet moet verwachten meteen de eerste dag al dikke vriendinnen kan hebben, maar dat ‘alleen zijn’ ben ik nu al, na iets meer dan een halve dag, helemaal zat. Maar ach, ook dit zal wel weer op z’n pootjes terecht komen!
Ik hoop dat mijn volgende stukje iets vrolijker en iets meer ‘Kirsten’ zal zijn!
Liefs uit Padova,
xxx
Kirsten
Om heel eerlijk te zijn, het valt tegen. Ik heb nooit last gehad van heimwee, dus ik had ook niet verwacht dat het hier ineens wel zou gebeuren. Wel dus. Zo meteen heb ik een afspraak met mijn stagebegeleider Jeff, dus ik hoop dat hij me wat op weg kan helpen. Ik weet dat ik realistisch moet zijn en niet moet verwachten meteen de eerste dag al dikke vriendinnen kan hebben, maar dat ‘alleen zijn’ ben ik nu al, na iets meer dan een halve dag, helemaal zat. Maar ach, ook dit zal wel weer op z’n pootjes terecht komen!
Ik hoop dat mijn volgende stukje iets vrolijker en iets meer ‘Kirsten’ zal zijn!
Liefs uit Padova,
xxx
Kirsten
-
05 Februari 2013 - 09:35
Samantha:
Heey meid,
Fijn dat je goed bent aangekomen. En blijf positief denken, ik weet dat een afstand van huis heel vervelend kan zijn. Maar daar kom je doorheen geloof me. En van de andere kant het is maar 10 weken, waarin een hele hoop leuke mensen gaan langs komen!!
Blijf positief denken, en een heel goed middel tegen de eenzaamheid is vooral druk bezig blijven, tenminste dat is mijn ervaring ;).
En jou kennende heb je zo een hoop vrienden, helemaal als je je toch inschrijft met die Erasmus dingetje :P
Heel veel succes, en je kan me altijd appen/mailen/bellen/smsen/fb you name it ;)
xx -
05 Februari 2013 - 09:45
José Van Den Abbeelen:
Hoi Kirsten,
Fijn dat je goed bent aangekomen.Ik snap dat het allemaal heel spannend is maar vind het super stoer van je! Leuk om je zo een beetje te kunnen volgen,en zet hem op! weet zeker dat het je gaat lukken je maakt zo vrienden dat weet ik zeker. heel veel liefs en een dikke knuffel van ons xxx José -
05 Februari 2013 - 10:02
Tante Mim:
Hey lieve Kirsten,
fijn te horen dat alles goed is gegaan. Komt allemaal goed!! Ik kan me namelijk niet voorstellen dat zo'n spontane meid als jij niet binnen no-time een stel leuke mensen om zich heen verzameld heeft.
Even de eerste moeilijke dagen doorkomen en dan genieten.
dikke dikke XXX
Ome Bert en Tante Mim
-
05 Februari 2013 - 10:11
Maud:
Hee Kirsten!
Fijn dat je er bent en dat je alles zo goed uit hebt kunnen vogelen! Alleen reizen is enorm spannend en moeilijk! Een paar ideeën om die eenzaamheid een beetje te ontlopen zijn: naar de uni gaan, studieverenigingen en andere buitenlandse studenten opzoeken, want er zijn er vast meer die daar alleen zijn gekomen ;) En vergeet niet: Van zingen komen er goede hormonen vrij waardoor je beter gaat voelen!! Het komt goed meis, je kunt het!
Liefsliefs -
05 Februari 2013 - 10:44
Marloes:
Lieve lieve Kir,
Natuurlijk is het even lastig, zo alleen in een land waar je niemand kent, en niemand jou kent. Maar zodra je mensen gaat ontmoeten, zien ze daar in het mooie Italië wat voor een supertoffe, gezellige, knappe, superduperlieve meid jij bent en willen ze niet anders dan samen te eten, een espressootje te drinken of met je naar van die hele foute maar zo ongelofelijk leuke karaoke-avonden te gaan ;) Het komt goed meid, je kunt het! Juul, Marije, Roos en ik spreken je vanavond weer ;)
Heel veel liefs en knuffels! -
05 Februari 2013 - 10:59
Oma:
Hoi Lieverd.
Het is best moeilijk om voor de eerste keer helemaal in je eentje zo ver van huis te zijn, maar als je gewend bent, zal het een schitterende ervaring zijn. vandaag zie je het al door een andere bril.
Het komt allemaal goed
Heel veel liefs Opa en Oma -
05 Februari 2013 - 11:46
Marije :
Heej Lievelieve meid,
Kan me inderdaad heel goed voorstellen dat alles nu gigantisch moeilijk, spannend en vervelend is. Zo helemaal alleen met alleen maar overijdele Italianen. Maar ook die hebben best een leuke kant af en toe. Ik vind het in ieder geval super stoer dat je dit toch helemaal in je eentje bent gaan doen, al betekent dat natuurlijk niet dat je al die tijd alleen moet blijven. Met je blonde krullen moet het toch vrij makkelijk lukken om wat contact te maken ;)
Bijt nog heel even door de zure appel heen, dan wordt het echt een heel stuk beter ;) En anders gaan we gewoon samen Padua en Venetië onveilig maken. Succes meid, en vooral ook heel erg veel plezier (K)
En Italiaanse ijsjes helpen natuurlijk altijd bij moeilijke momenten ;)
We spreken elkaar vanavond! -
05 Februari 2013 - 11:48
Tante Gusta:
Hoi Kirsten, wat ben je toch een super meid.
In begin valt alles tegen maar uiteindelijk komt alles goed.
Ik snap alleen niet dat die italiaanse buschauffeur zo,n knappe meid niet even helpt met de koffers.
Kirsten heel veel succes.
Dikke kus Tante Gusta.
-
05 Februari 2013 - 13:23
Wilco:
He kanjer,
Natuurlijk is het niet leuk alleen daar in de grote wijde wereld, en natuurlijk mis je dan je vriend en vriendinnen, zus en de rest van de familie. En toch is het ook wel leuk en spannend. Probeer vooral te genieten ook is dat soms moeilijk. Maar het weer is in ieder geval wel beter hier sneeuwt hagelt en regent het. Je hebt en bent het zonnetje. Heel veel suc6 de aankomende tijd.
Groetjes Patty en Wilco -
05 Februari 2013 - 14:40
Anita:
lieverd,
wat een herkenbaar verhaal..... heb ik het je dit weekend niet nog een keer verteld hoe k.. ik me voelde die eerste dag in Siena. Zo lang naar uitgekeken... zo graag naar toe gewild... en toen die teleurstelling en dat gevoel van heimwee!!
Maar het gaat goed komen hoor, dat verzeker ik je.
je zult zien dat je 1 maart denk: "verrek... daar komen ze al die oudjes..." ;-)
spreek je vanavond weer..en de groetjes van oma bus!
dikke kus... mama xxx -
05 Februari 2013 - 17:13
Lisa:
Hey Kirsten!!!
Ik wist helemaal niet dat je een reis ging maken. Wat super leuk dat je dat doet!!!
Tuurlijk is het begin moeilijk en onwennig, maar ik weet zeker dat je een geweldige tijd
gaat hebben!
Ik heb me aangemeld voor de mail-lijst, ben heel benieuwd!
Heel veel plezier en succes! -
05 Februari 2013 - 22:31
Kirsten Van Iersel:
Bedankt voor de lieve reacties allemaal! Het gaat gelukkig al weer een stuk beter. Vandaag echt begonnen en als je zo'n middag op l'universita rondloopt leer je natuurlijk veel mensen kennen en wordt je door de mensen die je al kent, weer aan anderen voorgesteld. Zo gaat het balletje rollen, met het gevolg dat ik al geluncht heb met mijn stage begeleider, koffie heb gedronken met twee leuke meiden en één daarvan (Serena) me een complete rondleiding door Padova heeft gegeven. Zoals jullie zeggen, het komt ook wel goed!
Liefs
xx -
05 Februari 2013 - 22:49
Kirsten Van Iersel:
Oh.. en Lisa, super leuk dat je me gaat volgen via deze blog! :D x -
05 Februari 2013 - 23:09
Quirina:
Hé lief nichtje,
Ik lees nu pas je blog (overdag werken hè) en ook je berichtje van half uurtje geleden waarin je zegt dat het al weer een stuk beter gaat. Zo zie je maar hoe snel het kan veranderen. Klinkt nu al helemaal gezellig, koffie drinken met leuke meiden die je dan ook nog een rondleiding geeft. En veeeeel beter weer dan hier. Succes, komt allemaal goed, en vergeet ook niet te genieten! Voor je het weet heb je straks heimwee naar Padova als je weer thuis bent.
Lieve groetjes, Quirina -
05 Februari 2013 - 23:48
Opa:
Hoi Kirsten
De tweede dag is weer voorbij en die is natuurlijk wel makkelijker geweest als al dat sjouwen. Het weer is ook beter dan hier, is het regen koude wind en van nacht sneeuw. Het is even wennen maar dat wordt iedere dag beter en zeker met de zon en de vele berichtjes geniet ervan.
Vele Groetjes, Opa -
06 Februari 2013 - 10:02
Jolanda:
Hoi Kirsten,
Wat fijn dat je je draai al een beetje hebt gevonden. Alle begin is moeilijk!!
Over 10 weken wil je niet meer naar huis!!!
Geniet van de mooie tijd en maak er iets moois van!
Ik vind het leuk om je via deze blog te volgen.
Zo hoef ik niet steeds je moeder lastig te vallen!!
Heel veel succes!
Groetjes uit Oisterwijk, Jolanda
-
08 Februari 2013 - 01:56
David:
Heej, al een beetje gesetteld en tot rust gekomen? Ik hoop dat je gauw je draai vind hoor!
Come ho detto primo, buona fortuna li!
e come si dice in Italia; baci ed abbracci ;-)
Ci vediamo!
Davide
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
